Met selfies red je het klimaat niet, door samen te werken wel.

‘Is dit de nachttrein naar Berlijn?’, vragen we aan een conductrice bij perron 5. Ze wijst naar de woorden European Sleeper die pronken op de wagon. ‘Jullie zitten juist’, verzekert ze ons. Daan en ik stappen op. Door alle aparte compartimenten en de smalle wandelgang wanen we ons in de Oriënt Express van Hercule Poirot. We vallen rond Amsterdam in slaap en worden wakker in Berlijn, uitgeslapen voor een intense driedaagse rond duurzame ontwikkeling. 

Het European Sustainable Development Network organiseert ondertussen al enkele jaren een Youth Camp, waar ze zoveel mogelijk Europese VN-jongerenvertegenwoordigers rond het thema probeert samen te krijgen. Dit jaar is het plaats delict het ‘Bundesministerium für Umwelt, Naturschutz, nukleare Sicherheit und Verbraucherschutz’. Dat is de Duitse benaming voor het Federale Ministerie van Milieu, Natuurbehoud, Nucleaire Veiligheid en Consumentenbescherming. De staatssecretaris van het ministerie belooft ons dat we de lange naam slechts één keer zullen moeten horen, oef!

‘Ja maar, wat is nu het concrete thema van deze bijeenkomst?’, vraag je je waarschijnlijk af. Wel, we werken in Berlijn drie dagen rond spillover-effecten. De acties van een land of van Europa kunnen negatieve of positieve effecten hebben op het vermogen van andere landen om de SDG’s te behalen. Dat worden dan spillover-effecten genoemd volgens de experten die uitleg gaven.

Fast-fashion of elektrische wagens

Als wij in Europa een fast-fashion t-shirt importeren, is er elders iemand die daarvoor in erbarmelijke omstandigheden werkt. Of wat is het spillover-effect van elektrische auto’s die we invoeren vanuit China, met gigantische mijnen om hun materialen te vinden? Daan en ik zijn geboeid, dit thema past echt goed bij ons advies klimaatrechtvaardigheid. We zullen dus niet verveeld worden, oef (x2)! 

Op dag twee mogen we meer zelf aan de slag gaan. We kiezen elk een thema om in kleine groep verder te discussiëren. Daan werkt rond systeemverandering, ik leid het groepje rond klimaatrechtvaardigheid. We werken elk een schema uit en bedenken vragen die we de volgende dag aan beleidsmakers zullen voorstellen. 's Avonds maken we een wandeling door de stad, bezoeken we een klimaattentoonstelling en gaan we met de groep op restaurant.

Met handjes schudden red je de wereld niet

Daan en ik beginnen dag drie fris, ondanks dat onze nachtrust nogal beperkt was. Netwerken gebeurt ook na de uren :). We praten met beleidsmakers vanuit heel Europa, lichten onze dromen toe en vragen advies over toekomstige projecten. Dit is volgens ons de kracht van zo een duurzaamheidsnetwerk. Je kan er onder elkaar ideeën uitwisselen, discussiëren en van elkaar leren. Dat is de democratie in werking, jongeren aan de macht! 

We merken helaas ook bij enkele jongeren veel lege praatjes en een tekort aan intrinsieke motivatie voor een betere wereld. Frustraties die we soms hebben bij beleidsmakers, krijgen we nu ook hier en daar bij jeugdig volk. Met handjes schudden en selfies posten op Instagram red je de wereld niet. Zijn die mensen er dan echt gewoon voor hun CV of sociale media? Dat zou een verloren kans zijn en een slechte uitbesteding van de kosten die zo een netwerk met zich meebrengt. We halen bij de organisatie aan dat we graag mee nadenken over hoe ze dit in de toekomst kunnen vermijden. Ze reageren enthousiast. Gelukkig zijn er wel nog genoeg jongeren die intrinsiek gemotiveerd zijn, oef (x3)! 

Tot ziens! 

Na nog een bijkomende vrije dag in Berlijn - waarin Daan en ik wat musea bezoeken, betogen tegen de genocide in Palestina en een vriend terugzien die in Duitsland op Erasmus is - nemen we de trein terug naar Brussel. Onze input van de driedaagse zal nu nog gebundeld worden in een rapport en verspreid worden in het duurzame ontwikkelingsnetwerk. We kijken tevreden terug en hopen dat we de geëngageerde jongerenvertegenwoordigers nog zullen terugzien op de COP 28 of in New York.